Οι σπίλοι διαφέρουν ανάλογα με το χρώμα, το σχήμα και το μέγεθος τους.

Διακρίνονται σε κοινούς και δυσπλαστικούς σπίλους.

Οι κοινοί σπίλοι εμφανίζονται κυρίως μετά τη δεύτερη δεκαετία της ζωής ενός ατόμου και χαρακτηρίζονται από ομοιογένεια σχήματος και χρώματος. Τους συναντάμε σε όλα τα σημεία του σώματος μας ακόμα και στα πέλματα, τα νύχια και τον επιπεφυκότα.

Αντίθετα, οι δυσπλαστικοί σπίλοι παρουσιάζουν ανομοιογένεια στο χρώμα και το σχήμα τους και εμφανίζονται σε σημεία του σώματος που εκτίθενται περισσότερο στον ήλιο. Άτομα με δυσπλαστικούς σπίλους έχουν περισσότερες πιθανότητες να εμφανίσουν μελάνωμα στο μέλλον.

Τα είδη των σπίλων είναι αρκετά και πολλές φορές μοιάζουν μεταξύ τους.

Ο σπίλος Spitz εμφανίζεται συνήθως στο πρόσωπο και τα πόδια σαν ένα ερυθρό, συμμετρικό οζίδιο. Αναπτύσσεται πολύ γρήγορα αλλά στη συνέχεια σταθεροποιείται.

Ο κυανός σπίλος αποτελείται από κύτταρα που παράγουν μελανίνη για αυτό και το χρώμα του είναι σκούρο μπλε. Εμφανίζεται σε μικρές ηλικίες και το σχήμα του είναι συμμετρικό.

Ένα άλλο είδος σπίλου είναι ο επιδερμικός σπίλος, ο οποίος έχει το χρώμα του δέρματος και εμφανίζεται συνήθως στο κεφάλι και το λαιμό. Παρουσιάζεται σε μικρή ηλικία και μπορεί να μεγαλώσει τα επόμενα χρόνια.

Ο σμηγματογόνος σπίλος είναι επιδερμικός και τον συναντάμε κυρίως στο τριχωτό της κεφαλής.

Ο σπίλος του Becker έχει ακανόνιστο σχήμα και μπορεί να εμφανίσει τρίχες στην επιφάνεια του.

Ο σπίλος του Ota παρουσιάζεται στο πρόσωπο και στην περιοχή γύρω από τα μάτια. Το χρώμα του είναι καφέ ή μπλε. Σε περίπτωση που εμφανιστεί σε κάποιο σημείο του ώμου, χαρακτηρίζεται σπίλος του Ito.

Τέλος, ο σπίλος του Shutton έχει καφέ χρώμα και η περιοχή γύρω από αυτόν είναι αποχρωματισμένη. Ορισμένες φορές, η εμφάνιση του προαναγγέλλει την εμφάνιση λεύκης.